Het seizoen van 2025 is alweer volop in gang geschoten. Ondanks dat ik dit jaar geen volledig seizoen rijd in één kampioenschap hebben we wel een aantal mooie wedstrijden op bijzondere circuits uitgekozen waaraan ik zal meedoen. Dit zijn zowel wedstrijden op mijn Yamaha R1 in de Superstock 1000 en Superbike klasse als op mijn Chassis Factory RMW450 supermono.

Het seizoen begon voor mij dit jaar op het semi stratencircuit van de Schleizer Dreieck in het oosten van Duitsland in het IDM kampioenschap (Internationale Deutsche Motorradmeisterschaft). Het weekend voor deze eerste wedstrijd hadden we nog een leuke dag op het TT-Circuit van Assen tijdens de Yamaha dag waarbij ik door Ten Kate Racing Products uitgenodigd was om in de box te komen staan. Een hele gezellige dag die helaas qua racen enigszins in het water viel omdat ik veel problemen kende met de motor. Er was een storing in het elektronisch gashuis wat ervoor zorgde dat de motor bijna elke ronde wel een keer uit viel. Gelijk onderdelen besteld om wat te kunnen vervangen voor de eerste race maar omdat het een elektronisch probleem was kon dit alleen op de baan getest worden. Ik mocht gelukkig nog wel van Yamaha een testrondje rijden op een Yamaha R9 in straatversie.

Het IDM weekend op Schleiz begon voor mij dan ook lastig, de vervangen onderdelen bleken niet de oplossing te zijn en dus moesten we wat anders proberen. Omdat mijn motor nog steeds elke keer uitviel en dit erg gevaarlijk is op dit snelle circuit kon ik tijdens de eerste twee vrije trainingen nauwelijks ronden rijden. Uiteindelijk na wat overleg met iemand die hier ervaring mee had bleek het dat een kabel van het elektronisch gas over een gebied van het motorblok liep wat storing gaf in het signaal. Iets heel simpels dus maar dit had je nooit kunnen vinden, extra raar omdat we deze kabel nooit hebben verplaatst.

Gelukkig kon ik vanaf de eerste kwalificatie wel weer zonder problemen rijden en de inhaalslag was ingezet. We waren vorig jaar wel al op dit circuit geweest dus het was niet helemaal nieuw. Toch is het een heel bijzonder circuit wat je nergens anders mee kan vergelijken, dit betekend dat het gewoon heel belangrijk is dat je veel rijtijd hebt. Ik kon me elke sessie wat verbeteren en vooral het vertrouwen moest nog wat groeien. Na de twee kwalificaties stond ik als 23e gekwalificeerd. Weliswaar al 0.4 seconden sneller dan het jaar er voor maar ik was me er ook van bewust dat als ik mee wilde doen in een wat grotere groep ik wel nog een stap moest zetten.

De eerste race op zaterdag middag was een warme, de temperatuur was flink opgelopen en ik had een goede start. Ik wist meteen wat plekjes te winnen en zat in een flink gevecht verwikkeld. Er werd flink wat van positie gewisseld maar al snel kwam de rode vlag naar buiten. Voor in het veld was er een blok opgeblazen met als gevolg olie op de baan en een zware crash. Na een tijd in de pitstraat gewacht te hebben werd de nieuwe race over 8 ronden verreden, een sprint dus. De tweede keer was ik helaas minder goed weg en kon ik geen plekken winnen, ik wist wel mijn tijd weer met 0.2 seconden aan te scherpen maar kwam vast te zitten achter een snelle Kawaski. Ik was niet sterk genoeg om op de rem langs mijn voorligger te komen en op het rechte stuk liep zijn motor gewoon wat harder. In de bochten werd ik dan weer opgehouden. In de laatste bocht wilde ik voor een late inhaalactie gaan maar helaas was er iemand gevallen en werd de gele vlag gezwaaid, niet mogen inhalen dus. Niet helemaal tevreden maar toch een 21e finish plek.

Op zondag was het voor heel erg veel wachten. Op zaterdag middag was onze wedstrijd al om 15:30 klaar en op zondag hadden we alleen de tweede race om 15:45. Heel de dag wachten om vervolgens als laatste te mogen rijden dus. Het was de hele dag prachtig weer, zonnetje en 30 graden. 10 minuten voor onze race werd het echter opeens heel donker en begon het keihard te waaien. Toch op slicks naar buiten want voorlopig was het nog wel droog. Ik had weer een goede start en kon gelijk wat plekjes pakken maar al in d eerste ronde begon het te spetteren en hadden we opnieuw een rode vlag. Iedereen in de pitstraat wachten maar de regen bleef uit en dus nog steeds geen bandenwissel.Net voordat we naar buiten gingen voor de herstart gingen de sluizen toch open en kwam het met bakken naar beneden, dit keer geen twijfel dus. Omdat ik dit jaar alleen met mijn vader ben betekende dit dat ik zelf met pak aan en helm op mijn wielen moest gaan wisselen in de stromende regen. Gelukkig kregen we genoeg tijd van de organisatie om dit allemaal veilig te regelen. Voor mij was dit de eerste wedstrijd in de regen op de superbike. Ik had vorig jaar wel een training in de regen gereden maar nog nooit op volle snelheid. Ik begon daarom rustig en besloot de wedstrijd voor mezelf op te bouwen in het begin liet ik wel wat liggen maar al snel begon ik tijd goed te maken op mijn voorgangers en kroop ik steeds verder naar voren. Aan het eind van de wedstrijd zat ik in een groep van 4/5 man en werd er weer hard gestreden. In de laatste ronde zette ik nog een inhaalactie in, deze werd tot twee keer toe gepareerd en we kwamen zij aan zij op de finishlijn af. Helaas net te kort, 0.082 seconde, en eindigde ik op de 17e plek. Toch wel tevreden voor mijn eerste regenrace zeker omdat ik aan het eind van de wedstrijd dezelfde tijden reed als de 10e plek.

Mijn tweede wedstrijd dit jaar was gelijk het weekend erop, alles net schoongemaakt van de regen en gelijk door naar het speciale circuit in België, Spa Francorchamps! We reden in het bijprogramma van de 8H endurance dus niet zo veel rijtijd. Gelijk twee kwalificaties en nog twee wedstrijden. De twee kwalificaties waren lastig, ik kon wel wat progressie maken maar zat nog ver van mijn beste tijd hier af. Het gevoel met de motor was niet hoe ik het zou willen en dat zorgt op dit lange circuit voor veel tijdsverlies. Ik kwalificeerde mij op de 11e startplek

Voor de eerste wedstrijd nog een wijziging aan de afstelling en het verstand op 0. Ik had een erg goed start en kon gelijk mee met het groepje voor me. Het tempo lag meteen een stuk hoger dan in de kwalificatie en ik zat weer dichtbij mijn snelste tijd op dit circuit. Ik zat achterin een groepje samen met Martin van Ruitenbeek en kon lekker aanhaken, gedurende de wedstrijd kon ik het tempo makkelijker aan maar inhalen lukte me niet. Martin remt zo onwijs laat dat ik het daar niet op ga redden. Ik wachtte mijn kans af en hoopte op een foutje van Martin maar helaas was ik zelf degene met het foutje. Bij het aanremmen van de laatste chicane schoot mijn motor in de neutraal, hierdoor miste ik de bocht en verloor ik de aansluiting bij het groepje voor me. Rustig de race uitgereden en toch wel tevreden met de 8e plek op de finish.

De volgende ochtend was het tijd voor race 2 en al de hele ochtend was het druk met miezer buitjes, net wel nat, net niet nat het bleef afwachten. Toch weer net voor de wedstrijd een echte bui en de regenbanden er onder. Met meer ervaring in de regen begon ik vol vertrouwen aan de wedstrijd maar de motor voelde op dit circuit compleet anders aan. Niet hetzelfde gevoel als ik in Schleiz een week eerder had gehad. Het werd een lange en zware race waar ik vooral in gevecht was met mijn eigen gevoel. Ik kon nog wel wat plekjes naar voren komen en reed weer van de 11e naar de 7e plek op de finish. Toch had er meer in gezeten.

Vorige week vond dan de derde race plaats. Na twee wedstrijden op de superbike gereden te hebben was het nu tijd voor mijn kleine 450cc eencilinder Chassis Factory RMW450. We deden voor het eerst mee met het Franse kampioenschap Challenge des Monos. Een hechte groep enthousiastelingen met veel eigengebouwde motorfietsen. Het enige probleem, niemand spreekt ook maar een woord Engels… zowel in de paddock als bij de organisatie niet dus het was een weekend vol gebarentaal. Gelukkig hadden we een collega gevonden die wel wat Engels kon en deze heeft ons het hele weekend vertolkt. Brian was dit weekend ook gezellig weer mee op zijn eigen motor en we hebben het onwijs naar ons zin gehad in dit kampioenschap. Iedereen staat klaar om elkaar te helpen en wil nergens iets voor terug, als je maar een probleem hebt kijkt iedereen samen hoe ze het op kunnen lossen zodat we met ze allen gezellig aan de start staan!

De wedstrijd vond plaats op het circuit Carole, opnieuw een bijzonder circuit want het is gelegen aan de ring van Parijs. Het is hier gebouwd om het racen op de ring van de stad tegen te gaan en motorrijders kunnen hier dus 26 weekenden per jaar gratis racen op het circuit. Een heel bijzonder initiatief. Het is een klein en erg bochtig baantje, ideaal dus voor de supermono!

Het was opnieuw warm dit weekend, erg warm zelfs met temperaturen continue rond de 33 graden. Ik was met mijn vriendin Femke en Brian samen dus voor het eerst een race weekend zonder mijn ouders. Omdat Brian en ik allebei moesten rijden kwam alle verantwoordelijkheid voor de pitstraat op Femkes schouders. Ook weer iets nieuws voor haar 😊. Omdat Brian en ik voor het eerst in dit kampioenschap reden moesten we zelfs gele hesjes aan gedurende de eerste sessie om te kijken of we wel snel genoeg waren HAHA! Het begon wat lastig want de afstelling van de supermono is nog niet zoals ik het graag heb. Dit is iets waar we al een tijdje mee bezig zijn maar dit weekend hebben we echt goede stappen kunnen zetten. Het was een druk deelnemersveld met 27 rijders op dit korte baantje van iets meer dan 1 minuut lang. Het niveauverschil was ook erg verschillend, voorin werd er erg hard gereden maar achterin waren er ook wat langzamere rijders die hier echt voor hun plezier zijn. Dit kon het af en toe wel eens lastig maken met de grote snelheidsverschillen en inhalen tijdens een snelle ronde.

Gedurende de trainingen kon ik de baan goed leren kennen maar het gevoel was nog niet super. Ik miste nog een hoop tijd naar de snelle rijders. Gelukkig had Brian weer wat nieuwe onderdelen mee die we konden uittesten en dit maakte al een groot verschil. Tijdens de kwalificaties besloten we om erg grote stappen te maken in de afstelling. Dit was wel een risico maar gelukkig pakte het allemaal goed uit en kon ik bijna elke sessie ongeveer een seconde van mijn tijd af rijden. Ik voelde me steeds meer op het gemak en eindigde op zaterdag middag na de kwalificaties als 5e op de startgrid. Hierna bleek echter dat het motorblok van Brian kapotgelopen was en dat hij de wedstrijden hierdoor niet meer kon rijden, erg jammer! In de avond werd er in de paddock gezellig een biertje met alle rijders gedronken, iedereen had wat lekkers mee en dit werd allemaal op een grote tafel met elkaar gedeeld. Zo iets heb ik nog nooit meegemaakt in Duitsland of Engeland maar het was erg gezellig.

Op zondag hadden we weer twee races, de eerste al om 8:30. In dit geval vond ik dat niet zo erg want het was gelukkig nog niet zo warm zo vroeg op de ochtend. Ik startte als 5e en wist dat ik een goede start moest hebben om met de snelle rijders voorin mee te gaan. Het doel was duidelijk vandaag, we wilde op dat podium komen. Ik had een goede start en wist gelijk een plekje te pakken ik lag op de vierde plek en moest alles bijzetten om aan het wiel te blijven hangen van mijn voorganger. De twee voorste renners waren nog wat sneller en zagen we uit het zicht verdwijnen maar ik kon net aan blijven hangen aan de derde plek. Het was een lange race van 20 ronden en naarmate de wedstrijd vorderde voelde ik me steeds meer op mijn gemak. Het werd een wedstrijd met heel veel inhaalacties. Deze klasse is speciaal voor ééncilinder motoren maar de cilinderinhoud is niet gelimiteerd. Brian en ik hebben ervoor gekozen om een 450cc motor te bouwen die wat kleiner en lichter is en vooral tot zijn recht komt in de bochten. Mijn voorganger had echter een 690cc motor die wat sneller was op het rechte stuk. Dit maakte het gevecht extra lastig want in de bochten had ik het voordeel maar hij op het rechte stuk. Bijna elke ronde wisselde we van positie maar uiteindelijk moest ik toch net genoegen nemen met de vierde plek. Niet teleurgesteld over het tempo want dat was wel goed maar toch net een halve seconde naast het podium.

Race twee was later op de middag en de temperatuur was inmiddels weer gestegen tot 33 graden. Weer 20 ronden en het zou dus een stuk zwaarder worden dan in de koele ochtend. Het begin van de wedstrijd ging redelijk hetzelfde als de eerste race, ik had een goede start en kon weer naar de vierde plek komen. Nu zaten we echter in een groepje van de tweede tot de vierde plek dus er was nog van alles mogelijk. Na een aantal ronden raakte mijn voorganger echter de curbstones verkeerd met zijn voorwiel en schoof midden over het rechte stuk over de baan. Ik moest vol in de ankers en kon hem gelukkig nog net ontwijken maar de rode vlag kwam naar buiten en we moesten terug naar de pitstraat, hier hebben we in de hitte lang moeten wachten met alle bescherming aan wat misschien nog wel het zwaarste was van het hele weekend. Mijn concurrent kreeg wel de tijd om zijn motor weer klaar te maken en stond voor de herstart gewoon weer een plekje voor mij. Ik wist bij de herstart hem dit keer wel gelijk te pakken en lag op plek 3. Ik kon het tempo van de eerste race goed volhouden, iets waar mijn tegenstanders met dit warme weer meer moeite mee hadden. Ik reed naar plek 2 toe en zat een aantal ronden in zijn wiel. Opnieuw zon snelle 690 maar ik had toch het gevoel dat het sneller kon en met een late remactie kwam ik er voorbij. Ik voerde gelijk het tempo op en wist mijn voorsprong uit te breiden. De koploper was echter nog een maatje te groot en deze was dan ook al vertrokken. Ik bleef het tempo hoog houden en reed mijn snelste rondetijden in deze lastige omstandigheden. Ik eindigde deze mooie race op de tweede plek. Geweldig dus!

De volgende wedstrijd is alweer op 15 augustus. Het IDM komt dan naar het TT-Circuit in Assen en ik zal hier weer aan de start staan met mijn Yamaha R1. Als jullie zin hebben om een keer langs te komen laat dit dan vooral weten en dan gaan we kijken wat we kunnen regelen!